首页 > 诗词 > 古意六首 > 拼音版

《古意六首》拼音版

唐代王绩

liùshǒu--wáng

yōurénzàisuǒyányǒuxiānzhú

yuèxiàhéngbǎoqínwàijiāngān

cáichōushāngànhuīdiǎnkūnqiū

bàojiāolóngchúnchánfènghuáng

qiándàn广guǎnglínghòumíngguāng

bǎijīnmǎishēngqiānjīnchuán

shìzhōngzishuízhīxīnsuǒshǔ

zhúshēngxiàcāngcāngzhì

绿yínfēngjìncuìjīngfànxiāo

shuāngsǎnfēngyuānluánshíshí

níngzhīxuānyuánhòugèngyǒulínglúnchū

dāoéjiànxúngēnzhūzuòxiāngshī

cáiwèishíèrguǎnchuīzuòxióng

yǒuyòngsuīshāngxīnzhāo

shānshàngcǎobǎozhōng

bǎoguīchǐèrcùnyóuláizháishēnshuǐ

yóunèiwǎnzhuǎnsānjiāng

shēnshēnqīngránzhìqínwěi

qínwěiyuánliúxiáchūnqiūguǐ

rénwǎngháiwǎngxiāngyínglěi

cháoshīyùnhuìchángxuèliú

fēngshūmiàotángxiānbiānguǐ

zhìshuíyuànyóuzhāofǒu

língmíngboláiqīnsuǒ

sōngshēngběiyánxiàyóuláirénjìngjué

shāoyúnyānchāgēnyōngyánxué

yánshēnglíngyúnjié

shíwèijīnjīngshuāngxuě

fēngjīng西běizhībáoyǔndōngnánjié

zhīsuìyuèjiǔshāojuézhīgànzhé

téngluóshàngxiàsuìzhīgànzònghéngliè

xíngdānglànjǐnzuògònghuīchénmiè

níngguānjiàngshíwèiwángsūnzhé

shèngshuāiyǒushíshèngxiánwèichángxiè

yányōuyōuzhěwèijiēdié

guìshùcāngcāngqiūláihuāgèngfāng

yánsuìhánxìngzhīshuāng

yōurénzhòngzhílínqiántáng

liánquánjiǔshùyǎnjiǎnèrsānxíng

zhīzhīxiāngjiūháixiāngdāng

láishuāng鸿hóngliǎngyuānyāng

róngyīnchénghòujīnshāng

chìxīnjūnshíwàng

cǎifèngjiāngguīluóchūjiāo访fǎng

luózhāngfèngzhòngyúnyáng

cháokūnlángyǐnpéngzhǎng

wènfèngyuǎnfēixiánjūnzuòxiāngwàng

fèngyánshēnwēiqínānshàng

dàn使shǐchúluǎnquánlìngzēngjiǎofàng

huángchénxiāosháochàng

yǒuláicháoshímíngniánāshàng

王绩简介

唐代·王绩的简介

王绩

王绩(约590~644),字无功,号东皋子,绛州龙门(今山西河津)人。隋末举孝廉,除秘书正字。不乐在朝,辞疾,复授扬州六合丞。时天下大乱,弃官还故乡。唐武德中,诏以前朝官待诏门下省。贞观初,以疾罢归河渚间,躬耕东皋,自号“东皋子”。性简傲,嗜酒,能饮五斗,自作《五斗先生传》 ,撰 《酒经》 、《酒谱》 。其诗近而不浅,质而不俗,真率疏放,有旷怀高致,直追魏晋高风。律体滥觞于六朝,而成型于隋唐之际,无功实为先声。

...〔 ► 王绩的诗(50篇)